Iceland 2015

Een lang gekoesterde wens van Hellen en mij gaat vandaag in vervulling, we gaan naar IJsland. Land van de prachtige landschappen met vulkanen, watervallen, gletsjers en geisers. En land van de schapenogen en gefermenteerde haai, zo lezen we op internet. Na zorgvuldig de bagage te hebben samengesteld gaan we met de auto naar Schiphol. Deze keer pakken we niet de trein maar laten we de Coupe ook een tijdje logeren bij het autohotel. Eens kijken hoe dat bevalt.

Al snel staan we op de A6 in de file en even later op de A1 helemaal stil. Nadat we al drie kwartier zijn verloren besluiten we Garmin een alternatieve route te laten bepalen. Zo denderen we door de weilanden langs Weesp en komen na veel extra kilometers op de A9 terecht. Daar rijdt het gelukkig goed door en een kwartier later dan gepland kunnen we de Hyundai inleveren en worden we met een busje naar terminal 3 gebracht.

Vooraf hebben we ons best druk gemaakt over het gewicht van de bagage en de spullen zo slim mogelijk verdeeld. Bij het inchecken werd alleen de ruimbagage gewogen en konden we de rest zo meenemen. Er moest nog even ontbeten worden en op gate M zijn daarvoor niet bijster veel mogelijkheden maar de Amerikaanse schotel met roerei van het Light Lounge Cafe gaat er best in.

Het boarden laat een tijd op zich wachten en eenmaal aan boord moeten we nog wat meer geduld hebben maar uiteindelijk stijgen we op en wordt er koers gezet naar Keflavik waar we 2 uur en 45 minuten later weer op vaste bodem staan. De service van WOW is niet bijzonder maar de stoelen en het toestel zelf zijn prima. Vergeleken met andere budgetmaatschappijen is deze helemaal niet zo verkeerd. Het ophalen van de huurauto bij Budget gaat erg vloeiend en dus zijn we korte tijd na de landing alweer onderweg en rijden we het maanlandschap van Reykjanes door.

We rijden via Reyjavik naar het oosten en volgen de ringweg '1'. Rekjavik zelf is een behoorlijke stad waar tweederde van de 300.000 inwoners van IJsland zich heeft gevestigd. Ter vergelijking: IJsland heeft ongeveer evenveel inwoners als Almere. Rekjavik zullen we aan het einde van de reis bezoeken. De eerste stop van vandaag is al een aardig eindje rijden. Het is gelukkig prima zonnig weer, alleen staat er een stevige koude wind. Dat merken we vooral als we bij de Urriðafoss waterval weer uit de auto kruipen. We hebben er dan overigens al meteen weer ons eerste stukje onverharde weg op zitten.

Urriðafoss is een waterval met een klein hoogteverschil maar wel over de volle breedte van de rivier. Het landschap hier is onwerkelijk. Wat een prachtige ruwe natuur. Er loopt een wandelpad een eindje langs de waterval maar we keren halverwege terug naar de auto want de snijdende wind maakt het toch wel vrij koud.

Onderweg naar de volgende watervallen constateren we dat het een beetje krap gaat worden qua tijd. Er zullen dus keuzes gemaakt moeten worden. De gletsjer waar we willen kijken ligt praktisch tegen het guesthouse voor vanavond aan en die schuiven we dan maar door naar morgen. De Seljalandsfoss waterval ligt op twee derde van de reisafstand voor vandaag en we komen daar rond half 6 aan. Seljalandsfoss is erg de moeite waard. Langs de hele rotswand stroomt aan alle kanten water naar beneden maar Seljalandsfoss springt er qua omvang en schoonheid bovenuit. Het is de enige waterval in het land waar je ook achterlangs kunt lopen, wat een spannende onderneming blijkt met mijn schoenen op de gladde rotsblokken.

De even verderop gelegen Gljufrafoss waterval laten we maar even voor wat het is en we rijden verder richting Vik. Al snel komt de machtige vulkaan Eyjafjallajökull in beeld. De hele berg is bedekt met sneeuw en ijs, een indrukwekkend beeld. Als we uiteindelijk langs het visitor center van de vulkaan komen blijkt deze (al) gesloten.

Snel daarna bereiken we het plaatsje Skógar, waar we ook even wat willen gaan eten. Voordat het donker wordt nemen we eerst nog even een kijkje bij de Skógafoss waterval. Deze is weer helemaal anders dan de eerste twee. Er komt hier een enorm brede partij water metersdiep recht naar beneden. Er loopt een lange trap langs de steile klif naar de bovenkant van de Skógafoss maar die slaan we maar even over. Skógar zelf blijkt een stuk kleiner dan het op de kaart leek en behalve twee backbackerscafe's is er niet echt een restaurant. We rijden dus nog maar een stukje door.

Een kwartiertje later bereiken we al het Sólheimahjáleiga Guesthouse wat goed aangegeven staat vanaf de ringweg. Het guesthouse ziet er prima de luxe uit en ligt aan de voet van de gletsjer, wat een geweldig uitzicht oplevert. Naast de ruime kamers met een eigen badkamer biedt het guesthouse ook slaapgelegenheid met gedeelde badkamers en gemeenschappelijke kook- en eetgelegenheid. Het ziet er allemaal erg netjes en schoon uit. We droppen de begage in de kamer en rijden dan door naar Vik waar volgens onze gastheer een aantal restaurants te vinden moeten zijn.

Vik ligt aan de zuidkust van IJsland maar heeft geen haven. Vanuit het restaurant Virkuskali hebben we mooi uitzicht over de Reynisdrangar kliffen die recht omhoog uit zee steken. Hoewel het al een uur of 8 is zijn we kennelijk vroeg want het wordt langzaamaan steeds drukker. Allemaal toeristen waaronder helaas een grote groep luidruchtige Nederlanders. We bestellen allebei de vis stew en delen een grote salade met tonijn. Erg smakelijk en het vult best. Als we weer terug naar het guesthouse rijden is het inmiddels goed donker. Nog geen noorderlicht gezien maar dat komt hopelijk nog wel een dezer dagen.